Încă de la începutul timpului Noului Testament, Sfinții și Drepții Ioachim și Ana, rugându-se aici, au devenit Dumnezeiești Părinți, fiindcă prin lucrare dumnezeiască s-au liberat de rușinea nenașterii de prunci, și li s-a dat lor rod pântecelui, pe Maria Pururea Fecioara, din care, de la Duhul Sfânt, S-a întrupat și S-a înomenit Fiul cel Unul Născut și Cuvântul lui Dumnezeu, Domnul și Dumnezeul nostru Iisus Hristos.
La începuturile viețuirii monahale în chip îngeresc, arătată nouă de Însuși Domnul nostru Iisus Hristos, au locuit în această regiune primii cinci Cuvioși Părinți ai acestei Mănăstiri din Hozeva: Prom, Ilie, Ganneu, Ean și Zinon, și au sfințit acest pământ prin viețuirea lor cuvioasă.
După aceștia, în secolul al V-lea d. Hr., Sfântul Ioan, Episcopul Cezareei Palestinei, luptător împotriva ereziei monofiziților, a făcut din acest prim schit un mare centru monahal. Invazia persană din anul 614 d. Hr. a distrus acest loc, viețile oamenilor, bisericile și chiliile. Din ruinele și din cenușa acestei distrugeri, Sfântul Gheorghe Hozevitul, provenit din Cipru, a reînnoit mănăstirea și a făcut-o din nou un pol de atracție și locaș de asceză pentru sute de monahi.
Înțelepciunea și puterea ziditoare și neîncetată a Dumnezeului tuturor au păzit mănăstirea aceasta în toată perioada istoriei ei ca centru liturgic monahal, izvor abundent de sfințire și de hrană (spirituală) pentru mulți închinători și pentru monahii simpli și asceți din ea.
La mijlocul secolului al XX-lea, Dumnezeu a binecuvântat cu precădere mănăstirea aceasta prin prezența vasului Său ales, Sfântul Ioan Hozevitul cel Nou. Acesta, părăsindu-și patria sa pământească, România, rudele și familia, a sosit ca pelerin în Țara Sfântă și a primit schima monahală în Sfânta Mănăstire a Cuviosului Părintelui nostru Sava cel Sfințit, unde a și rămas pentru zece ani. După aceea, s-a nevoit în această Sfântă Mănăstire din Hozeva, de unde a și primit numele de Hozevitul. Astfel, s-a nevoit cuviosul în pustia râului Iordan, unde, urmând Botezătorului, s-a supus ascezei, postului, privegherii și rugăciunii. Singur împărtășindu-se numai de Dumnezeu, în Schitul Sfânta Ana aflat într-o zonă abruptă din apropiere, nu lipsea în duminici și sărbători să viziteze sfânta sa mănăstire de metanie. Biserica Sionului, care l-a îmbrățisat în peregrinarea sa, i-a dăruit mai târziu și vrednicia preoției, ca și prin aceasta să slujească închinătorilor care vizitau mănăstirea, prin Taina Spovedaniei și prin Dumnezeiasca Euharistie, prin oferirea preacuratului Trup și cinstitului Sânge al Domnului nostru Iisus Hristos spre iertarea păcatelor și viață veșnică.
Creștinii care l-au cunoscut pe Cuviosul Ioan și trăiesc încă astăzi dau mărturie despre viața sa cuvioasă și despre ajutorul primit de la el prin rugăciunea și povățuirea sa duhovnicească. Alții mărturisesc, de asemenea, că după adormirea sa, au avut parte de vindecarea neputințelor lor prin mijlocirile cuviosului. Prin acestea, Dumnezeul nostru, Cel ce face lucruri minunate întru Sfinții Săi, ni-l descoperă pe cuvios, încredințându-ne prin nestricăciunea cinstitelor sale moaște, pe care Dumnezeu i le-a dăruit, fiindcă toată darea cea bună și tot darul desăvârșit de sus este, coborând de la Părintele Luminilor.
Pentru aceste motive, spre zidirea credincioșilor Bisericii Mame a Sionului și a celor din întreaga lume care ajung la sfânta Mănăstire din Hozeva ca închinători și spre slava veșnică a Dumnezeului nostru închinat în Treime, părutu-s-a Duhului Sfânt și Sfântului nostru Sinod să urmeze conștiinței profunde a Bisericii privind sfințenia Sfântului Ioan Noul Hozevit și să o adeverească și să-l treacă pe el în Sinaxarul (calendarul) Bisericii Ierusalimului, iar pomenirea sa să se săvârșească în fiecare an în data de 28 iulie, ziua descoperirii cinstitelor sale moaște.
În Sfânta Cetate a Ierusalimului, 22 Decembrie 2015
Teofil III, Patriarhul Iersusalimului
Chiriac, Mitropolit de Nazaret
Isihie, Mitropolit de Kapitoliada, Exarh Patriarhal
Hristodul, Mitropolit de Elefteroupole
Benedict, Mitropolit de Filadelfia
Dorotei, Arhiepiscop de Abelon
Aristarh, Arhiepiscop de Konstantini şi secretar-şef
Metodie, Arhiepiscop de Tabor
Teofilact, Arhiepiscop de Iordan
Dimitrie, Arhiepiscop de Lyddi şi secretar al Sfântului Sinod
Filumen, Arhiepiscop de Pelli
Arhim. Nectarie
Arhim. Iustin
Arhim. Teodorit
Arhim. Ilarion
Arhim. Timotei
Arhim. Evdochim
Arhim. Galaction
La finalul Sfintei Liturghii oficiată la Mănăstirea Sfântului Gheorghe Hozevitul, 31 ianuarie 2016, Patriarhul Ierusalimului a dat citire Actului Sinodal de recunoaştere a Sfințeniei Cuviosului Părinte Ioan Iacob de la Neamţ.
Τήν Κυριακήν, 18ην /31ην Ἰανουαρίου 2016, ἔλαβε χώραν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν ἡ τελετή τῆς Κατατάξεως εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ βιώσαντος ἐν αὐτῇ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου.
Διαρκούσης τῆς ἐπί τούτου τελεσθείσης θ. Λειτουργίας, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀνέγνωσε τό κείμενον τῆς Ἁγιοκατατάξεως, ὡς ἕπεται:
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ
Ἡ περιοχή τοῦ χειμάρρου Χορράθ καί ἡ ἐν αὐτῇ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου, εἰς τήν ὁποίαν καί τελοῦμεν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον σήμερον, ἀνεδείχθησαν χῶροι φανερώσεως τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφ’ ἡμερῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἰς αὐτήν, φεύγων τόν θυμόν τοῦ βασιλέως Ἀχαάβ, εὗρε καταφύγιον ὁ προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, καλούμενος ὑπό τοῦ Θεοῦ λέγοντος: «πορεύου ἐντεῦθεν κατ’ ἀνατολάς καί κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορράθ τοῦ ἐπί προσώπου τοῦ Ἰορδάνου· καί ἔσται ἐκ τοῦ χειμάρρου πίεσαι ὕδωρ, καί τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι, διατρέφειν σε ἐκεῖ» (Βασ. ΙΙΙ, 17,2-4). Εἰς τήν αὐτήν περιοχήν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, ἐζήτησεν ἀπό τόν Θεόν τήν στάσιν τοῦ ἡλίου καί τῆς σελήνης, λέγων: «στήτω ὁ ἥλιος κατά Γαβαών καί ἡ σελήνη κατά φάραγγα Ἐλών, καί ἔστη ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη ἐν στάσει» (Ἰησοῦς Ναυῆ, 10,12-13).
Εἰς τάς ἀπαρχάς τῶν χρόνων τῆς Καινῆς Διαθήκης οἱ ἅγιοι καί δίκαιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα προσευχόμενοι ἐνταῦθα, ἐγένοντο Θεοπάτορες, καθ’ ὅτι τῇ θείᾳ συνεργίᾳ ἠλευθερώθησαν τοῦ ὀνειδισμοῦ τῆς ἀτεκνίας, ἐδόθη αὐτοῖς καρπός κοιλίας, Μαρία ἡ ἀειπάρθενος, ἐξ ἧς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐσαρκώθη καί ἐνηνθρώπησε ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν.
Εἰς τούς πρωΐμους χρόνους τῆς μοναχικῆς ἀγγελικῆς πολιτείας, ἥν ὑπέδειξεν ἡμῖν αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, κατῴκησαν τήν περιοχήν ταύτην οἱ πρῶτοι πέντε ὅσιοι πατέρες τῆς Μονῆς ταύτης τοῦ Χοζεβᾶ, Πρῶμος, Ἠλίας, Γανναῖος, Αἴαν καί Ζήνων, καί ἡγίασαν αὐτήν διά τῆς ὁσίας βιοτῆς αὐτῶν.
Μετ’ αὐτούς τόν 5ου μ.Χ. αἰῶνα ὁ ἅγιος Ἰωάννης Ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης, πολέμιος τῆς αἱρέσεως τῶν Μονοφυσιτῶν, ἀνέδειξε τήν πρώτην ταύτην σκήτην εἰς μέγα μοναστικόν κέντρον. Τοῦτο ἀπώλεσεν εἰς ζωάς ἀνθρώπων, ναούς καί κελλία ἡ Περσική λαῖλαψ τοῦ 614 μ.Χ. Ἐκ τῶν ἐρειπίων καί τῆς τέφρας τῆς καταστροφῆς ταύτης, ἀνεκαίνισε τήν Μονήν καί κατέστησεν αὐτήν καί πάλιν πόλον ἕλξεως καί ἑστίαν ἀσκήσεως ἑκατοντάδων μοναχῶν ὁ ἐκ Κύπρου προερχόμενος ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης.
Ἡ δημιουργική καί συνεκτική τῶν ἁπάντων Θεοῦ σοφία καί δύναμις διετήρησε τήν Μονήν ζῶν μοναστικόν λειτουργικόν κέντρον, ἀφθόνως ρέουσαν πηγήν πνευματικοῦ ἁγιασμοῦ καί ἀνεφοδιασμοῦ πλειάδος προσκυνητῶν καί διά τῶν ἁπλῶν ἀσκητῶν μοναχῶν αὐτῆς καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἱστορίας αὐτῆς.
Μεσοῦντος δέ τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὁ Θεός ηὐλόγησε κατ’ ἐξοχήν τήν Μονήν διά τῆς παρουσίας ἐκλεκτοῦ σκεύους Αὐτοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου. Οὗτος, ἐγκαταλείψας τήν ἐπίγειον πατρίδα αὐτοῦ Ρουμανίαν, συγγενεῖς καί οἰκείους, προσῆλθεν ὡς προσκυνητής εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἔλαβε τό μοναχικόν σχῆμα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἠγιασμένου, ἔνθα καί ἐμόνασε ἐπί δεκαετίαν. Ἀκολούθως ἠσκήτευσεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ταύτην τοῦ Χοζεβᾶ, ἐξ ἧς καί Χοζεβίτης ἐκλήθη. Ὡσαύτως ἠσκήτευσεν εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἔνθα τόν Βαπτιστήν μιμούμενος, ὑπέβαλεν ἑαυτόν εἰς πᾶσαν ἄσκησιν, νηστείαν, ἀγρυπνίαν καί προσευχήν. Μόνος δέ μόνῳ Θεῷ κοινωνῶν, ἐν τῇ ἀποκρήμνῳ πλησιοχώρῳ σκήτῃ τῆς Ἁγίας Ἄννης, οὐ διέλιπεν ἐν ταῖς Κυριακαῖς καί ἑορταῖς ἐπισκέπτεσθαι τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν τῆς μετανοίας αὐτοῦ. Ἡ ἐναγκαλισαμένη τοῦτον ἐν τῇ ἀποδημίᾳ αὐτοῦ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἔδωκεν αὐτῷ ὕστερον καί τό ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης, ἵνα καί δι’ αὐτῆς διακονῇ τούς ἐπισκεπτομένους τήν Μονήν προσκυνητάς, διά τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῆς μεταδόσεως τοῦ ἀχράντου σώματος καί τιμίου αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον.
Οἱ συναναστραφέντες τόν ὅσιον Ἰωάννην καί ἄχρι τῆς σήμερον ἐπιζῶντες πιστοί, μαρτυροῦν περί τῆς ὁσιακῆς ζωῆς αὐτοῦ καί τῆς ὑπ’ αὐτοῦ παρεχομένης αὐτοῖς βοηθείας διά τῆς προσευχῆς καί τῆς πνευματικῆς αὐτοῦ καθοδηγήσεως. Ἄλλοι ἐπίσης μαρτυροῦν ὅτι μετά τήν κοίμησιν αὐτοῦ ἔτυχον τῆς θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν διά πρεσβειῶν αὐτοῦ. Διά τῶν σημείων τούτων φανεροῖ αὐτόν ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ποιῶν θαυμάσια ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ, ἐπιβεβαιῶν ταῦτα διά τῆς ἀφθαρσίας τοῦ σεπτοῦ αὐτοῦ λειψάνου, ἥντινα Αὐτός ἐχαρίσατο αὐτῷ, καθ’ ὅτι πάσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον παρ’ Αὐτοῦ τοῦ Πατρός τῶν Φώτων.
Διά τούς λόγους τούτους, πρός οἰκοδομήν τῶν πιστῶν τῆς Σιωνίτιδος μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῶν ἐκ πάσης τῆς οἰκουμένης ἀφικνουμένων ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Χοζεβᾶ προσκυνητῶν καί πρός δόξαν ἀένναον τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν, ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί τῇ περί Ἡμᾶς Ἁγίᾳ καί Ἱερᾷ Συνόδῳ ἕπεσθαι τῇ βαθείᾳ ἐκκλησιαστικῇ συνειδήσει τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου καί ἐπιβεβαιῶσαι αὐτήν καί κατατάξαι αὐτόν εἰς τό ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς μνήμης αὐτοῦ καθιερουμένης τελεῖσθαι ἐν τῇ 28ῃ Ἰουλίου ἑκάστου ἔτους, ἡμέρᾳ τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ.
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ͵βιε ʹ Δεκεμβρίου κβʹ.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Μητροπολίτης Ναζαρέτ
ΗΣΥΧΙΟΣ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως, Γέρων Δραγουμᾶνος
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας
ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων
ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς
ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου
ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης
Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γέρων Καμαράσης
Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος
Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος
Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων
Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος
Ἀρχιμανδρίτης Εὐδόκιμος
Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων
Λεπτομερείας περί τοῦ γεγονότος τούτου θά ἀναρτήσῃ ἡ ἱστοσελίς τοῦ Πατριαρχείου λίαν προσεχῶς.
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu